تاریخچه ورزش معلولین
شروع فعالیت ورزشی معلولین را می توان در دهه 1880 جستجو کرد.اما معرفی آ از سال 1945 بود که در ابتدا رژیم درمانی برای بیماران ضایعات نخاعی داشت که در نهایت منجر به پیشرفت جنبش جهانی ورزش برای ورزشکاران معلول شد که امروزه آن را به عنوان جنبش پارالمپیک می شناسیم.
سرلودویک گاتمن تئوری توانبخشی را در بیمارستان استوک مندویل در انگلستان با تاکید ویژه بر ورزش دگرگون کرد.
با گذشت چند سال،آنچه که به عنوان یک محصول فرعی توانبخشی جسمی برای مجروحین جنگی جنگ جهانی دوم شروع شده بود ، به یک جنبش ورزش محور تکامل یافت که در آن توانمندی های ورزشکاران محوریت یافته است.
در سال 1948 سرلودویک گاتمن بازی های استوک مندویل را بنا نهاد.اولین دوره مسابقات چند ملیتی در بازی های استوک مندویل (مجروحین جنگی انگلستان و هلند) منجر به اولین دوره بازی های بین المللی استوک مندویل در سال 1952 به عنوان مقدمه ای برای بازی های پارالمپیک مدرن قلمداد شد.
در آغاز جنبش پارالمپیک از طریق تاسیس سازمان های ورزشی ویژه معلولیت های مختلف گسترش یافت که امروزه آنها را با نام سازمان های بین المللی معلولین می شناسیم.
در سال 1960 اولین سازمان از این دسته ، بنام کمیته بین المللی بازی های استوک مندویل (ISMGC) بود که در رم ایتالیا شکل گرفت.
در سال 1972 این سازمان به فدراسیون بازی های بین المللی استوک مندویل (ISMGF) تغییر نام داد و بعدها به فدراسیون بین المللی ورزشی با ویلچر استوک مندویل (ISMWSF) شهرت یافت.
در سال 1964 سازمان بین المللی ورزشی معلولین تاسیس گردید که ورزشکاران قطع عضوی را نیز در بر می گرفت.
در سال 2004 ISMWSF و ISOD با یکدیگر اغدام شده و عنوان فدراسیون بین المللی ورزش های ورزشکاران ویلچری و قطع عضو (IWAS) را به خود گرفت.
در سال 1978 سازمان بین المللی ورزش ها و تفریحات مبتلایان به فلج مغزی (Cerebral Palsy (CPISRA و به دنبال آن در سال 1981 فدراسیون ورزش های نابینایان و همچنین فدراسیون بین المللی ورزشی کم توانان ذهنی (ID) (INAS-FIS) در 1986 تاسیس گردیدند.
در سال 1960 نهمین دوره بازی های بین المللی استوک مندویل در رم ایتالیا تنها چند هفته بعد از بازی های اللمپیک برگزار شد.
با توجه به حرکت سمبلیک و مشارکت بیش از 400 ورزشکار از 23 کشور جهان این بازی ها شکل اولین دوره بازی های پارالمپیک را به خود گرفت.
از آن پس بازی های پارالمپیک در همان سال برگزاری بازی های المپیک برگزار شد که اولین دوره رسمی بازی ها با این نام در تابستان1988 سئول بود که میزبانی این بازی ها در شهرها و مکان هایی برگزار شد که بازی های المپیک در آن جریان داشت.از همین سال بود که بازی های پارالمپیک عنوان رسمی به خود گرفتند.
این نام از ترکیب حرف اضافه پارا (Para) به معنای در کنار و یا به همراه و کلمه المپیک (Olympics) از زبان یونانی گرفته شده است.
اولین دوره بازی های زمستانی پارالمپیک در سال 1976 در شهر Ornskoldsvik سوئد برگزار شد.از مسابقات سال 1992 شهر Tignes-Albertville فرانسه به بعد بازی های زمستانی پارالمپیک در شهرهایی برگزار گردید که رقابت های المپیک زمستانی در آن برگزار می شود.
به موازات توسعه این جنبش، احساس نیاز برای همکاری و هماهنگی بیشتر در بین سازمان های مختلف نیز افزایش یافت.
در سال 1982 ISMGF ، CPISRA ، IBSA ، ISOD عزم خود را جمع کرده و با ادغام در یکدیگر کمیته بین المللی هماهنگی (ICC) برای ورزش معلولین را در جهان بنا نهادند.
در سال 1986 کمیته بین المللی ورزشی ناشنوایان (CISS) و فدراسیون بین المللی ورزشی کم توانان ذهنی نیز به این کمیته پیوستند (INAS-FID).
ICC متولی منافع گروه های معلولیتی و مدیریت بازی های پارالمپیک را طی سال های 1982 تا 1992 بر عهده داشت.
اما تقاضای روز افزون کشورها و جنبش ورزش محور منجر به تاسیس کمیته ملی پارالمپیک (IPC) در سال 1989 در شهر دوسلدورف آلمان به عنوان مرجع حاکمیتی جنبش پارالمپیک گردید.
نمایندگان شش سازمان که همان اعضای موسس می باشند و 42 کمیته ملی پارالمپیک و سازمان های ملی ورزش معلولین در آن نشست شرکت داشتند.این افراد اساسنامه IPC را تصویب نمودند و دکتر رابرت استیدوارت (از کانادا) را به عنوان اولین رئیس این کمیته برگزیدند.البته بیش از 5 سال طول نکشید که در سال 1994 ، IPC کلیه مسئولیت های بازی های پارالمپیک را بر عهده گرفت.
در سال 2001 مجمع عمومی IPC ماموریت بازنگری در ساختار و جهت گیری IPC را اعلام نمود.تحت رهبری مدیریت جدید آقای فلیپ کریون فرایند بازنگری استراتژیک از سال 2002 اجرا شد. این فرایند در سال 2003 در مجمع عمومی تورینو با کسب توافق جمعی در شکل بسته پیشنهادی "مهندسی آینده" به اوج خود رسید و در سال 2004 با تایید اساسنامه شکوفا گردید.
اساسنامه و آیین نامه ، IPC و جنبش پارالمپیک را حاکمیت میکنند.در مجمع عمومی 2003 IPC در تورینو چشم اندازی را مصوب کرد که منعکس کننده هدف نهایی جنبش پارالمپیک می باشد.
قادر ساختن ورزشکاران پارالمپیک در دستیابی به تعالی ورزشی ، الهام بخشیدن به جهانیان و به هیجان واداشتن آنان تحت اختیارات مطلق IPC ، جنبش پارالمپیک در برگیرنده تمام ورزشکاران و مسئولین مربوطه کمیته های ملی پارالمپیک ، IOSDها ، فدراسیون های بین المللی ، شوراهای IPC ،کمیته های دائمی ، سازمان های منطقه ای (RO) ، شوراهای IPCو سایر افراد و سازمان هایی است که اساسنامه و آیین نامه های IPC را دنبال می نمایند.معیار پیوستن به جنبش پارالمپیک ، عضویت رسمی با تایید از سوی IPC است.
مقر دفتر مرکزی IPC از بدو تاسیس در بروکسل بلژیک بوده است.در سال 1997 مجمع عمومی IPC رای به جابجایی آن به بن آلمان داد و برای اولین بار ساختار سازمانی کارکنان تخصصی را در آنجا پایه ریزی نمود.
افتتاح رسمی مقر جدید در سوم سپتامر 1999 (12/6/78) با حضور بیش از 500 مهمان از 60 کشور صورت گرفت.
منابع:بخش فرهنگی-مطالعاتی کمیته ملی پارالمپیک